آیا ابتلا به کووید در بارداری بر رشد کودک شما تأثیر می گذارد؟

عفونت کووید می تواند خطر زایمان زودرس و عوارض طولانی مدت مرتبط با آن را برای نوزادان افزایش دهد. به علاوه، سطح شدید کووید روی امید به زندگی تاثیر می‌گذارد و استفاده از هر قرص برای کاهش اثرات دردناک کووید دارای عوارض جانبی برای جنین و مادر دارد.

هرچه بیشتر در مورد COVID-19 بیاموزیم، بیشتر متوجه می شویم که این یک اختلال چند سیستمی است، به این معنی که فقط یک عفونت سیستم تنفسی نیست و اثرات آن بسیار گسترده تر از آن است.

در مورد اهمیت واکسینه کردن زنان باردار بسیار گفته شده است. ما شاهد زنان باردار واکسینه نشده در بخش مراقبت های ویژه و همچنین تعداد بیشتری از نوزادان مرده و زایمان زودرس در نتیجه ابتلا به ویروس بوده ایم. اما نوزادانی که به اندازه کافی خوش شانس هستند که از ابتلای مادرانشان به کووید زنده بمانند چه؟ چگونه آنها را تحت تاثیر قرار می دهد؟

ویروس SARS-CoV-2 از طریق مجرای بینی وارد بدن می شود و با اتصال به گیرنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین 2 (ACE2) سلول های ریه را آلوده می کند. از آنجا می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن که گیرنده‌های ACE2 نیز یافت می‌شوند، حرکت کند، از جمله روی جفت، عضوی که مادر باردار را به جنینش متصل می‌کند.

وظیفه جفت، از جمله، محافظت از نوزاد متولد نشده در برابر عفونت‌هایی است که ممکن است مادر به آن مبتلا شود، اگرچه برخی عفونت‌ها مانند سیتومگالوویروس (CMV)، ویروس زیکا و ویروس هرپس سیمپلکس هستند که توانسته‌اند از این مانع عبور کنند و نوزادان را با پیامدهای ویرانگر مبتلا می کند.

هنوز مشخص نیست که آیا SARS-CoV-2 می‌تواند از سد جفت عبور کند یا خیر، و ما مطمئن نیستیم که نوزادانی که بلافاصله پس از تولد آزمایش کووید را مثبت می‌دهند، قبل یا در حین زایمان از مادرشان گرفته شده است یا خیر. اما شواهد خوبی وجود دارد مبنی بر اینکه مادران می توانند آنتی بادی های ضد کووید را در دوران بارداری به نوزادان متولد نشده خود منتقل کنند. علاوه بر این، نشان داده شده است که واکسیناسیون زنان باردار منجر به تولید IgG مادر پنج روز پس از اولین تزریق می شود. IgG، یک آنتی بادی مهم است که به مبارزه با کووید کمک می کند و مشخص شد که 16 روز پس از اولین دوز واکسن به جفت منتقل می شود و به محافظت از نوزاد کمک می کند.

در مادرانی که مبتلا به کووید بوده و در بیمارستان بستری شده اند، زایمان زودرس (نوزادی که قبل از هفته 37 بارداری متولد شده است) شایع ترین پیامد نامطلوب بارداری است. برای مادرانی که در مقطعی از بارداری خود آلوده شده بودند، خطر زایمان در کمتر از 37 هفته 40 درصد بیشتر بود، در حالی که خطر زایمان زودرس (که در کمتر از هفته 32 بارداری رخ می دهد) 60 درصد بیشتر بود. برای کسانی که فشار خون، دیابت و یا چاقی نیز داشتند، خطر زایمان زودرس 160 درصد افزایش یافت.

هر بیماری که باعث ایجاد استرس در ریه‌ها، سیستم ایمنی یا سیستم گردش خون زن باردار شود، می‌تواند بر جریان خون و اکسیژن به رحم که در آن کودک در حال رشد است تأثیر بگذارد و خطر زایمان زودرس را افزایش دهد. کووید نه تنها باعث استرس تنفسی و قلبی عروقی می شود، بلکه باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی قوی می شود که می تواند باعث التهاب گسترده شود. این فرآیند می تواند خطر زایمان زودرس یک زن باردار آلوده به کووید را افزایش دهد.

تولد نارس خطر قابل توجهی برای نوزادان دارد که به طور بالقوه منجر به ناتوانی های ذهنی و رشدی طولانی مدت می شود. تعدادی از مطالعات نشان داده اند که تولد نارس یکی از عوامل خطر اصلی برای فلج مغزی است. این خطر به ویژه برای نوزادانی که زودتر از هفته 32 به دنیا می آیند بسیار زیاد است. فلج مغزی نام گروهی از شرایط مادام العمر است که بر حرکت و هماهنگی تأثیر می گذارد. این مشکل ناشی از یک مشکل در مغز است که قبل، در حین یا بلافاصله پس از تولد ایجاد می شود.

چندین مطالعه نشان داده اند که نوزادان نارس در معرض خطر بالاتری از اختلال طیف اوتیسم (ASD)، اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD)، اضطراب، افسردگی، و ناهنجاری های حرکتی و حسی، از جمله مشکلات مربوط به تعادل دهلیزی، پردازش درد و ناشنوایی هستند. اینها همه چیزهایی هستند که تا بزرگسالی اثرات طولانی مدت دارند.

اگرچه هنوز مشخص نیست که آیا مادر می تواند کووید را به فرزند متولد نشده خود منتقل کند، اما به طور فزاینده ای مشخص می شود که COVID خطر زایمان زودرس و عوارض طولانی مدت ناشی از آن را افزایش می دهد. ما داده‌های قوی و واضحی داریم که نشان می‌دهد زنان باردار می‌توانند با خیال راحت در برابر ویروس واکسینه شوند و آنتی‌بادی‌های تولید شده توسط واکسن‌ها ممکن است تا حدی از نوزادان تازه متولد شده محافظت کنند. ایمن ترین و موثرترین راه برای محافظت از خود و کودکتان در برابر اثرات کووید-19، پیشگیری و واکسینه شدن است.

نویسنده: دکتر امیر خان