ده حقیقت که در مورد ویتامین C باید بدانید
1- ویتامین C یا آسکوربیک اسید یک ویتامین محلول در آب است که در بدن انسان ساخته نمی شود و لذا یک ماده غذایی ضروری برای بدن به حساب می آید. میزان مورد نیاز روزانه آن بسته به سن افراد از ۴۰ تا ۱۲۰ میلی گرم متفاوت است و این نیاز در زمان حاملگی و شیردهی افزایش می یابد. افراد سیگاری به روزانه ۳۵ میلی گرم ویتامین C بیشتر از افراد معمولی نیاز دارند.
2- ویتامین C در بسیاری از میوه ها و سبزیجات به وفور یافت میشود. منابع سرشار ویتامین C به ترتیب میزان ویتامین موجود در آنها شامل گروه مرکبات پرتقال، لیمو و گریپ فروت، انواع فلفل شیرین (قرمز، زرد و سبز)، کیوی، بروکلی، توت فرنگی، گوجه فرنگی، کلم قرمز، گل کلم و طالبی می باشند. ویتامین C به طور طبیعی در غلات وجود ندارد و به صورت غنی شده به آنها افزوده می شود. از آنجا که حرارت باعث تجزیه شدن اسید آسکوربیک ویتامین C می گردد، پختن سبزیجات و میوه ها به خصوص با حرارت بالا باعث از بین رفتن بخش عمده ویتامین C می شود.
3- ویتامین C در بدن به عنوان آنتی اکسیدان عمل کرده و از سلولها در برابر آسیب ناشی از مواد شیمیایی مضر موسوم به رادیکال های آزاد محافظت می نماید. رادیکال های آزاد در اثر سوخت و ساز درون سلولی، آلودگی هوا، سیگار کشیدن و اشعه ماوراء بنفش به وجود می آیند و ویتامین C می تواند از بدن در برابر آسیب ناشی از این مواد محافظت نماید. ویتامین C همچنین به عملکرد بهتر سایر آنتی اکسیدانها مانند ویتامین E و A در بدن کمک می کند.
4- ویتامین C برای ساخت مواد مهمی از قبیل کلاژن (پروتئین ساختمانی پوست، مو، استخوان و بسیاری از بافتهای بدن)، ال- کارنیتین و برخی از مواد شیمیایی که نقش ناقل پیام های عصبی را دارند، مورد نیاز بدن می باشد. وجود ویتامین C برای عملکرد مناسب دستگاه ایمنی ضروری است و بدون وجود آن فرآیند بهبود زخم ها (به دلیل ساخته نشدن کلاژن) اتفاق نمی افتد. ویتامین C همچنین میزان جذب آهن از روده ها را افزایش می دهد.
5- اگرچه کمبود شدید ویتامین C امروزه در کشورهای پیشرفته به ندرت اتفاق می افتد، با این حال این کمبود می تواند به بیماری اسکوربوت (Scurvy) منجر گردد. از علائم این بیماری می توان به خونریزی های زیر پوستی و مخاطی، عدم بهبود زخم ها، درد مفاصل، خونریزی لثه ها و از دست دادن دندانها اشاره کرد. در مراحل شدیدتر ممکن است بیمار دچار کم خونی گردد و حتی فوت نماید. این بیماری به راحتی با مصرف میوه ها و سبزیجات دارای ویتامین C درمان می گردد.
6- تحقیقات نشان داده اند که سطح خونی ویتامین C در بدن افراد سیگاری و یا کسانی که به طور مداوم در معرض استنشاق دود سیگار هستند، کمتر از افراد دیگر می باشد. از سوی دیگر دود سیگار حاوی مواد سمی و رادیکال های آزاد می باشد که برای خنثی کردن آنها بدن به میزان بیشتری از ویتامین C نیاز دارد. از این رو توصیه می شود که هر دو گروه ذکر شده، میزان بیشتری از این ویتامین را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانند.
7- تحقیقات علمی نشان داده اند که مصرف ویتامین C می
تواند خطر ابتلا به انواع سرطان را به طور موثر کاهش دهد. این تاثیر
احتمالا از سه طریق اتفاق می افتد: کاهش تولید و یا تشکیل مواد سرطان زا
مانندNitrosamine ، تنظیم و تقویت
سیستم ایمنی در مقابل عوامل سرطان زا (کارسینوژن) و اثر آنتی اکسیدان در
برابر رادیکال های آزاد که از عوامل اصلی ایجاد انواع سرطان به شمار می
آیند.
8- ویتامین C همچنین نقش مهمی در پیشگیری از بیماری های قلبی – عروقی و سکته های قلبی و مغزی ایفا می نماید. ویتامین C با اثر آنتی اکسیدان خود جلوی آسیب به دیواره شریان ها و تصلب شرایین (آترواسکلروز) را می گیرد. ویتامین C همچنین باعث بهبود ترشح ماده ای طبیعی از دیواره رگها می شود که در گشاد کردن رگها و کاهش فشار خون نقش مهمی دارد.
9- تحقیقات علمی نتوانسته اند این باور عمومی را به اثبات برسانند که مصرف ویتامین C فراوان، جلوی ابتلا به سرماخوردگی در مراحل اولیه را می گیرد. مصرف مقادیر زیاد ویتامین C در حد ۱۰۰۰ میلی گرم در روز، تنها در افرادی که تمرینات سخت بدنی انجام می دهند (مانند ورزشکاران حرفه ای و یا سربازان توانسته میزان ابتلا به سرماخوردگی را کاهش دهد، ولی در افراد عادی بی تاثیر بوده است. به هر حال مصرف مکمل های ویتامین C مانند قرص جوشان و پودر ممکن است دوره سرماخوردگی را کوتاه تر کرده و یا از شدت علائم آن بکاهد.
10- با توجه به وفور ویتامین C در بسیاری از سبزیجات و میوه ها، توصیه می شود که این ویتامین حتی الامکان از منابع طبیعی آن تهیه و به صورت تازه مصرف گردد. به عنوان مثال مصرف یک عدد پرتقال متوسط و یا نصف لیوان فلفل شیرین می تواند نیاز کامل روزانه به این ویتامین را تامین نماید. مصرف بیش از مقادیر مورد نیاز روزانه ویتامین C تا حد ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ میلی گرم معمولا در کوتاه مدت باعث عوارض جانبی نشده و مقادیر اضافی آن از بدن دفع می گردد، ولی در درازمدت در افراد مستعد می تواند باعث ایجاد سنگ کلیه گردد.