معرفی محصول:
دیابت شیرین (Diabetes mellitus)، به گروهی از اختلالات متابولیک گفته می‌شود که با افزایش قند خون به علت نقص در ترشح یا عملکرد انسولین مشخص می‌شود. شیوع دیابت نوعII در ایران حدود ۹/۸ درصد است که سالانه ۱ درصد اضافه می‌شود و سن ابتلا در ایران ۱۵ سال پائین‌تر از میانگین جهانی است. تمامی داروهای صناعی کاهش دهنده قند خون دارای عوارض جانبی هستند مانند افت قندخون و افزایش وزن ناشی از سولفونیل اوره‌ها، علائم گوارشی (تهوع، دردشکم و اسهال)، اسیدوز لاکتیک و کمبود ویتامین B12 به علت متفورمین همچنین نفخ و نکروز کبد به علت داروهای مهار کننده آلفا گلوکوزیداز. گیاهان دارویی متعددی دارای اثر کاهش دهنده قند خون هستند و اثر بخشی آنها در کارآزمایی‌های بالینی به اثبات رسیده است. مسلماً در مدیریت کنترل قند خون بیماران دیابتی راهکارهای مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد و توجه به داروهای گیاهی در این بخش حائز اهمیت است چرا که می‌تواند به عنوان یک داروی کمکی مؤثر در کاهش قند خون مورد استفاده قرار گیرد و در کاهش عوارض دارویی و افزایش ظرفیت پذیرش بیمار مؤثر باشد.
بذر شنبلیله در مدل‌های حیوانی و انسان اثر ضد‌دیابت و کاهش دهنده کلسترول دارد. این اثرات تا حد زیادی به ساپونین‌های شنبلیله و محتوای بالای فیبر در آن نسبت داده شده و احتمالا با آلکالوئید اصلی آنtrigonellineارتباطی ندارد. اثرات ضد افزایش قند خون به تأخیر در تخلیه معده به علت محتوای فیبر و به اجزاء ناشناخته‌ای که آنزیم‌های هضم‌کننده کربوهیدرات‌ها را مهار می‌کنند مرتبط است. در in vivo تجویز شنبلیله ممکن است مقدار انسولین در پلاسما را افزایش دهد. در in vitroعمده اسید آمینه آزاد آن (۴-)-hydroxyisoleucine ترشح انسولین از لوزالمعده را تحریک می‌کند. اثر کاهش دهنده کلسترول به افزایش تبدیل کلسترول کبدی به نمک‌های صفراوی به علت از دست رفتن در مدفوع و ایجاد کمپلکس این مواد با فیبر شنبلیله و ساپونین‌ها نسبت داده شده است. درمان با شنبلیله به طور انتخابی LDL و VLDL را کاهش می‌دهد همچنین در موش‌های دیابتی شده بوسیله آلوکسان و بیماران مبتلا به دیابت نوع II، متعاقب درمان با شنبلیله HDL افزایش می‌یابد. گزارشی مبنی بر بروز اثرات سمی ناشی از مصرف شنبلیله وجود ندارد. بنابراین مصرف منظم آن ممکن است در مدیریت درمان دیابت و پیشگیری از تصلب شرائین و بیماری‌های عروق کرونر قلب مفید باشد.
ترکیبات:
مقدار
|
نام ترکیب
|
|
عصاره خشک بذر شنبلیله
|
*
|
موارد مصرف:
- درمان کمکی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲
- کاهش تری گلیسیرید و LDL
- افزایش HDL
روش و مقدار مصرف:
در صورتی که پزشک دستور دیگری نداده باشد؛ مقدار مصرف معمول این فراورده یک قرص ۳ بار در روز است.
هشدار مصرف:
بر اساس نتایج یک مطالعه بالینی مصرف ۵۰گرم بذر شنبلیله ۲ بار در روز موجب علائم خفیف گوارشی مانند اسهال و نفخ شده که بعد از ۴-۳ روز برطرف شده است. واکنش های حساسیتی گزارش شده اند اما نادر هستند.
بر اساس شواهد فارماکولوژیک و گزارش‌های موردی تداخلات زیر محتمل است:
الف. مصرف همزمان گلوکورکس – بی با داروهای کاهش دهنده قند خون موجب افزایش اثر این داروها می‌شود که در صورت پایش دقیق قند خون تداخل اثر بالقوه مفیدی محسوب می‌شود.
ب. مصرف همزمان گلوکورکس – بی با فرآورده های حاوی آهن موجب مهار جذب آهن می‌شود لذا مصرف مکمل‌های آهن باید ۲ ساعت از زمان مصرف گلوکورکس – بی فاصله داشته باشد.
ج. از آنجا که شنبلیله دارای کومارین است از نظر تئوریک این نگرانی وجود دارد که مصرف همزمان شنبلیله با وارفارین موجب افزایش خطر خونریزی شود اما بروز این حالت غیرمحتمل است. در یک مطالعه با کنترل پلاسبو؛ شنبلیله تأثیری بر تجمع پلاکتی، فعالیت فیبرینولیتیک یا فیبرینوژن نداشته است.
شرایط نگهداری:
فرآورده دور از دید و دسترس اطفال نگهداری شود. بلافاصله پس از مصرف، در ظرف دارو محکم بسته شود. دارو دور از نور، در دمای۳۰-۱۵ درجه سانتیگراد نگهداری شود.